One more poem for you all to enjoy and reflect upon...
For the origin of this poem, When I did think about it nothing came up... the suddenly remembered these lines I had read on the internet... so searched it out and found it...
Sandeep Salvi – I hope I got the spelling right – wrote
चुकून का होईना
तू माझी आठवण काढशील
आठवण काढण्याइतकी
तरी तू नक्कीच फोन करशील
I guess these four lines somehow did serve as an inspiration for the poem I wrote below.
एक फ़ोन कॉल...
एक्दातरी तुला या इतक्या दिवसात
पाहिलास का कधी तू तुझा फ़ोन
चाहूल तरी लागली का मनात
साधा मिस्ड कॉल पण नाही आला
या कृत्याने कमी झाला का विश्वास
एक एसेमेस ही नाही त्या इनबॉक्स मध्ये
यावर गुदमरला का कधी श्वास
नंबर तोंडपाठ आजपण असूनही
तो आपण फिरवून पाहत का नाही
काळात हरवलेले ते नाते आपण
जुळवण्याचा प्रयत्न ही करत नाही
कधी आरामात तासन तास बोलायचो
आता एक क्षण पण नाही बोलू शकत
हातात फ़ोन आणि मनात इच्छा असली तरी
कॉल करायचे बटणच नाही दाब्वत
दिसेल का कधी ते नाव परत
कॉलिंग या एका लहान शब्दासंगे
परत फुलतील का त्या जुन्या गोष्टी
ज्याने आपले सर्वस्व खुलून रंगे...
and now following it up with the transliteration :-)
Athavan aali ka kadhi mazhi
Ekdatari tula ya itkya divasat
Pahilas ka kadhi tu tujha phone
Chahul tari lagli ka mannat
Saadha missed call pan nahi aala
Ya krutyane kami zhala ka vishwas
Ek sms hi nahi tya inbox madhe
yawar gudmarla ka kadhi sawas
Number Tondpaath aajpan asunhi
Toh apan firvun pahat ka nahi
Kalat haravlele te naate apan
Julwanyacha prayatna hi karat nahi
Kadhi aramat tasan taas bolayacho
Ata ek shan pan nahi bolu shakat
Haath phone and mannat icha asli tari
Call karayche buttonch nahi dabvat
Disel ka kadhi te naav parat
Calling ya eka lahan shabda sange
Parat fultil ka tya junya goshti
Jyane aple sarvasva khulun range...
