एक फ़ोन कॉल... Ek phone call...

One more poem for you all to enjoy and reflect upon...

For the origin of this poem, When I did think about it nothing came up... the suddenly remembered these lines I had read on the internet... so searched it out and found it... 

Sandeep Salvi – I hope I got the spelling right – wrote

चुकून का होईना 

तू माझी आठवण काढशील 

आठवण काढण्याइतकी 

तरी तू नक्कीच फोन करशील  

I guess these four lines somehow did serve as an inspiration for the poem I wrote below.

एक फ़ोन कॉल... 

आठवण आली का कधी माझी
एक्दातरी तुला या इतक्या दिवसात
पाहिलास का कधी तू तुझा फ़ोन
चाहूल तरी लागली का मनात

साधा मिस्ड कॉल पण नाही आला
या कृत्याने कमी झाला का विश्वास
एक एसेमेस ही नाही त्या इनबॉक्स मध्ये
यावर गुदमरला का कधी श्वास

नंबर तोंडपाठ आजपण असूनही
तो आपण फिरवून पाहत का नाही
काळात हरवलेले ते नाते आपण
जुळवण्याचा प्रयत्न ही करत नाही

कधी आरामात तासन तास बोलायचो
आता एक क्षण पण नाही बोलू शकत
हातात फ़ोन आणि मनात इच्छा असली तरी
कॉल करायचे बटणच नाही दाब्वत

दिसेल का कधी ते नाव परत
कॉलिंग या एका लहान शब्दासंगे
परत फुलतील का त्या जुन्या गोष्टी
ज्याने आपले सर्वस्व खुलून रंगे...

and now following it up with the transliteration :-)

Athavan aali ka kadhi mazhi

Ekdatari tula ya itkya divasat

Pahilas ka kadhi tu tujha phone 

Chahul tari lagli ka mannat

Saadha missed call pan nahi aala

Ya krutyane kami zhala ka vishwas

Ek sms hi nahi tya inbox madhe

yawar gudmarla ka kadhi sawas

Number Tondpaath aajpan asunhi

Toh apan firvun pahat ka nahi

Kalat haravlele te naate apan

Julwanyacha prayatna hi karat nahi

Kadhi aramat tasan taas bolayacho

Ata ek shan pan nahi bolu shakat

Haath phone and mannat icha asli tari

Call karayche buttonch nahi dabvat

Disel ka kadhi te naav parat

Calling ya eka lahan shabda sange

Parat fultil ka tya junya goshti

Jyane aple sarvasva khulun range...